Dickens için bu kitleler bir acıma nesnesidir (pek özne olduklarını söyleyemeyiz). Onlar için gerçekten üzülür, tek tek ya da toplu halde acı çektiklerinde kahrolur, ama bir araya gelip haklarını aramaya çalışmaları, içinde bulundukları melalin sorumlularından hesap sormaları Dickens için pek kabul edilir değildir